dag 26 Burgos - Frómista

Wat werd het gezellig in Burgos, gisterenavond. Het werkritme zou ik niet graag willen overnemen van de Spanjaarden, maar de gezelligheid in de avond in de stad is ongekend! Na zevenen stroomt heel de stad vol met mensen. Ze wandelen, vullen de terrasjes of de vele bankjes die overal staan. Kinderen spelen in het autovrije centrum met een bal, samen met hun ouders of opa's en oma's. John ging een ijsje halen en kwam met Cees en Marij uit Oudenbosch terugwandelen naar het terras waar we zaten. We hadden hen al eerder onderweg ontmoet. Zij blijven vandaag nog een dagje in Burgos. De vier Duitsers, waarmee we de Pyreneeën zijn overgegaan en die we in Pamplona ook al zagen, kwamen we gisteren weer tegen. Van Willi kregen we een mailtje, dat hij nu lekker te voet op weg is en dat het goed gaat. Om 22.00 uur moesten we binnen zijn in de refugio. Aan de ene kant naast ons lag een Frans stel, aan de andere kant boven in het stapelbed een Ierse en onder een Canadese, die graag met haar kinderen in Nederland zou willen komen fietsen. Verder stonk het enorm naar gebakken uien/knoflook vanuit een van de restaurantjes naast ons en naar Midalgan. Om 6.00 uur vanmorgen begonnen de lopers zich alweer klaar te maken voor vertrek en aangezien ik -door al het gerommel- ook niet meer sliep ben ik opgestaan en John even later ook. Zodoende stonden we al om 7.00 uur buiten, op zoek naar ontbijt. Gisteren had de dame van het café waar we wat dronken beloofd dat we zouden kunnen ontbijten om 7.00 uur maar de man die de terrassen aan het inrichten was wilde ons pas helpen om 7.30 uur. Daar wachtten we niet op dus we eten op een bankje een notenreep, een appel en drinken een pakje jus d'orange. Dan vertrekken we en is het toch wel erg vroeg, waardoor we om 9.00 uur er alweer onbedoeld 25 km op hebben zitten. Dat is vandaag helemaal niet nodig, maar het gaat erg voortvarend. Na Burgos krijgen we weer rustigere wegen met een kleine omweg ten opzichte van de Caminopaden. We klimmen nog wat en worden beloond met schitterende uitzichten. Gaandeweg wordt de weg vlakker. Na een lange afdaling komen we aan in San Anton. We fietsen onder de ranke bogen van de vroegere abdij uit de 12e - 14e eeuw. In de muur zitten twee nissen, waarin verlate compostelagangers vroeger brood en wijn aantroffen. De nissen zijn nu leeg. Wel treffen we op dit punt de eerste wandelaars die ons pad kruisen. Om 10.30 uur hebben we er alweer 50 km opzitten. Het gaat veel te snel, want we hebben gepland om twee dagen 80 km te fietsen en de derde dag 30 km waarin we Leon willen gaan bezoeken. Als we om ongeveer 13.15 uur aankomen in Frómista besluiten we hier toch maar een plaatsje te zoeken in een van de albergues. We konden best verder, maar dat zou voor ons bezoek aan Leon geen meerwaarde hebben. Bovendien is het weer niet helemaal stabiel, we hebben een beetje gespetter, alhoewel het weer aardig opklaart als we een plekje hebben gevonden. Het is een superschone refugio, we moeten onze schoenen buiten, in een soort van kast plaatsen waar een glazen deur voor wordt geschoven, zonder uitzondering voor fietsers. We reserveren meteen ook maar het ontbijt en het diner. Dit kost ons alles bij elkaar slechts 42 euro.