dag 25 Belorado - Burgos

We kregen vanochtend een echt Hollands ontbijt, brood met kaas en worst, toast met jam, yoghurt met verse aardbeien en vers geperst sinasappelsap en een zachtgekookt eitje. De Spaanse Camino-wandelaars kregen een Spaans ontbijt, wensten het Hollandse, maar lieten toch nog de helft staan. Om 7.15 uur zaten we op de fiets en wat was het heerlijk weer! We kozen ervoor om het eerste stuk de wandelaarroute te pakken, om zo de drukte van de provinciale weg te mijden. Al gauw zaten we in een klim en het uitzicht was weer prachtig; ik zag drie minidorpjes liggen in een dal waartussen mini-vrachtwagentjes reden. Daar waar John in de klim op de Pyreneeën dacht aan de (omgekeerde) Droomvlucht, vanwege het groen en het voortdurende geraas van water om ons heen, moest ik nu denken aan Madurodam. Om 9.00 uur hadden we er al 20 km opzitten en trek in koffie. Om 11.00 uur had ik honger en aten we een broodje om rond 12.00 uur in Burgos aan te komen! We hadden van de VVV in Belorado begrepen dat er een wat kleinere refugio (divina pastoria) in het centrum van de stad is waar we direct heen gingen en gelukkig terecht konden. Het bevindt zich boven een kerkje en wordt geleid door een vrijwilliger; Jose Manuel; een enthousiasteling die -zodra hij even niets heeft te doen- zijn gitaar pakt en begint te zingen. Binnen een uur staan we fris gedoucht weer buiten om de stad te verkennen. Het eerste wat we doen is de kathedraal bezoeken, (2x want ergens in dat kolossale grote gebouw laat ik het telefoonhoesje liggen, op een plaats waar ik een foto maak en vinden het weer terug). En natuurlijk pakken we een terrasje, op een strategische plaats waar we de pelgrims zien binnenkomen. De Nijmeegse vierdaagse is er niets bij, sommige wandelaars strompelen het plein over... Als het ongeveer 16.30 uur is, willen we nog wat bestellen... we hadden het inmiddels kunnen weten: het café/restaurant gaat dicht! Maar we hebben dorst en het is warm dus zoeken we een ander adresje waar ze nog wel wat schenken. De toeristen in deze grote, gezellige stad haal je er direct uit; ze hebben korte broeken aan. De plaatselijke bevolking loopt in wollen jassen en dikke panty's. Burgos is als vanouds de hoofdstad van het vroegere koninkrijk Castilie. In de Middeleeuwen was de stad een centrum van wolhandel. Daar zien we nu niet veel meer van (op de wollen jas(sen) na dan), het is vooral een heel gezellig centrum dat rond 18.00 uur weer helemaal begint te leven. Paul, de pensionhouder van gisteren, vertelde ons hoe het leven hier eruit ziet. Men gaat rond 9.00 uur werken waarna contractueel is vastgelegd dat zij om 10.30 uur koffiepauze hebben. Een half uur maar dat duurt minstens een uur. Dan gaan zijn om 14.00 uur in minstens drie cafés wijn drinken, hun contacten onderhouden en horen wie er dood zijn, of van de trap zijn gevallen. Dan gaan zij thuis eten en rusten om rond 17.00 uur weer aan het werk te gaan tot ongeveer 19.30 uur. Bizar! Het is nu 18.30 uur en hier buiten op het terras begint het leven weer op gang te komen, alsof iedereen weer wakker is. Wij gaan zo ergens een hapje eten.