dag 21 St. Jean Pied de Port - Pamplona

Tja, daar lig/zit ik dan, in bedje nummer 95. Naast mij Petra en aan de andere kant John, en boven mij Lenie. Petra en Lenie zijn twee zussen die gisterenavond laat in Saint-Jean-Pied-de-Port aankwamen, maar weinig tijd hebben en dus vanmorgen direct ook de Pyreneeën over moesten. We zijn met zijn vieren gegaan en ik was blij met het tempo van Petra. Zolang ik ervoor zorgde dat ik bij haar in de buurt bleef kon ik het allemaal makkelijk aan. Het voorkwam dat ik als een gek die Pyreneeën in zou gaan om 2 km later buiten adem erachter te komen dat ik het rustig(er) moet opbouwen. Onderaan kwamen we Hilde en Bastiaan weer tegen, waarbij laatstgenoemde aan het sleutelen was aan zijn fiets. Later haalden zij ons weer in. Het was helemaal geweldig! Ik genoot enorm van de natuur. Hoe hoger we kwamen hoe prachtiger ik het allemaal vond. Gelukkig was het droog, tenminste, tot we boven waren op 1057 meter. Helaas was het daar te mistig om iets van de mooie omgeving te kunnen zien. Daarna kwam de afdaling en het was koud en het ging alsnog regenen. We hebben ons eerst bovenaan warmer aangekleed voordat we gingen afdalen. Uiteindelijk besloten we toch maar naar Pamplona te fietsen, omdat de kans op een slaapplaats daar het grootst zou zijn. In de eerste refugio waar we aanklopten hadden ze geen plaats. We werden naar een andere plaats gestuurd, meer in de binnenstad. Maar we moesten wel 'rapid', dus voort maken, want er waren vele wandelaars onderweg die ook allemaal graag ergens willen slapen! We kwamen bij een soort van voormalige kerk, van binnen prachtige bogen in het plafond, fantastisch afgewerkt en het was aan de kant van de receptie niet te zien hoe het er binnen uit ziet. We moesten ook nog eten dus trokken we -nadat we onze spullen hadden geïnstalleerd in en rond onze bedden- de stad in. We kiezen een barretje waar ook fantastische pintxos (tapas) te kiezen zijn. Geweldig concept! Je gaat naar de bar en besteld je drankjes "por favor" en kiest een paar lekkere hapjes uit. Eten doen ze eigenlijk dan pas rond 22.00 uur. Maar na een paar van deze flinke pintxos heb ik alweer genoeg gegeten. Even later lopen de vier Duitsers, waarmee we ook tegelijk de Pyreneeën introkken, binnen en zie ik Bastiaan en Hilde buiten zitten! Wel toevallig dat de pelgrims die wij onderweg tegenkwamen dezelfde bar kiezen! Hebben we weer gezellig bij gekletst en heerlijke wijn gedronken. Toen we terug liepen naar de refugio was het ontzettend druk in de stad en buiten op straat. Echt supergezellig. In deze straat laten de Spanjaarden een keer per jaar de stieren loslopen... wij moeten om 23.00 uur terug zijn in de refugio!